Een goede aanduiding voor je partner, waarmee je èn aangeeft samen één te zijn, èn de juiste waardering voor die ander duidt. Dat je in je eentje maar half bent heeft zijn oorsprong in een mythe, waarnaar Aristophanes verwijst in Plato’s boek Het Symposium (385 voor Christus). Dat is ongeveer het enige verhaal dat ik mij herinner van de lessen Grieks op de middelbare school.
Die mythe vertelt ons dat de mens vroeger vier ledematen had en twee hoofden. Deze ‘bolmensen’, met de ruggen tegen elkaar aan, waren er in drie soorten. Je had bolmensen van wie beide helften mannelijk waren, bolmensen met twee vrouwelijke helften en je had ook de combinatie man-vrouw.
De goden vonden dat de bolmensen te machtig werden en naast hun schoenen gingen lopen. Om de macht van de mensheid in te dammen, besloot de oppergod Zeus de bolmensen in tweeën te splitsen. Zo kreeg de mens zijn huidige gedaante. Maar de gesplitste mens was eenzaam en verloren, en ging dus op zoek naar zijn wederhelft. Met het vinden van die wederhelft kwamen dan liefde en geluk. En, afhankelijk van welk menstype je was geweest, kon een man op zoek zijn naar een andere man of een vrouw, en een vrouw naar een andere vrouw of een man. We vergeven Aristophanes dat hij niet spreekt over non-binairen en genderfluïden.
